Betalingstermijn in B2B relaties verder beperkt vanaf 1 februari 2022
Ter bescherming van KMO’s en zelfstandigen in hun handelsrelaties met grote spelers wijzigt de wet van 2 augustus 2002 inzake de bestrijding van betalingsachterstand bij handelstransacties, en dit vanaf 1 februari 2022.
Achtergrond
KMO’s hebben vaak weinig onderhandelingsmarge bij onderhandelingen met grote ondernemingen. Contracten zijn dikwijls “te nemen of te laten” waarbij een KMO-leverancier met een lange betalingstermijn door een grote onderneming wordt opgescheept.
De wetgever legde de betalingstermijn in B2B relaties reeds aan banden door te bepalen dat facturen standaard binnen 30 dagen moeten betaald te worden, tenzij anders overeengekomen tussen partijen. In geval de schuldeiser een KMO was, kon deze termijn verlengd worden tot maximum 60 dagen. Indien dat niet het geval was, kon men de betalingstermijn verlengen tot zelfs meer dan 60 dagen zolang de afspraken niet “kennelijk onevenwichtig” waren.
Wat verandert er?
Vanaf 1 februari 2022 wordt de betalingstermijn nog sterker aan banden gelegd:
- Conventioneel kunnen partijen de wettelijke betalingstermijn nog steeds verlengen, maar tot maximum 60 dagen, ongeacht of de schuldeiser een KMO is of niet. Voor specifieke sectoren zijn er wel uitzonderingen mogelijk via een koninklijk besluit.
- De startdatum van de betalingstermijn (d.i. de ontvangstdatum van de factuur) wordt ook verder ingeperkt, en dit via 2 pistes:
- Ze mag niet langer contractueel vastgelegd worden. Er moet steeds gekeken worden naar de feitelijke ontvangstdatum. Zo wil men voorkomen dat de betalingstermijn van 30 dagen wordt omzeilt door aanvaarding van valse factuurdata door een KMO onder druk van een grote speler.
- De controle- en verificatietermijn om de conformiteit van de goederen of diensten te verifiëren wordt aan banden gelegd. Vroeger voorzag de wet een mogelijkheid om de betalingstermijn pas te laten ingaan op het moment dat de klant de conformiteit van de goederen of diensten geverifieerd had. Vanaf 1 februari moet de klant de schuldeiser alle informatie geven die nodig is om de factuur te kunnen uitreiken uiterlijk op het moment van ontvangst van de goederen of diensten. De verificatietermijn maakt nu m.a.w. deel uit van de effectieve betalingstermijn.
- Ze mag niet langer contractueel vastgelegd worden. Er moet steeds gekeken worden naar de feitelijke ontvangstdatum. Zo wil men voorkomen dat de betalingstermijn van 30 dagen wordt omzeilt door aanvaarding van valse factuurdata door een KMO onder druk van een grote speler.
- Bij laattijdige betaling is automatisch een interest en een forfaitaire vergoeding van € 40,00 verschuldigd.
Waar dient u op te letten?
Het is aanbevolen om uw algemene voorwaarden in lijn te brengen met deze wetswijziging.
Contractuele clausules die voorzien in een langere betalingstermijn in B2B relaties of zelf de startdatum van de betalingstermijn vastleggen, zijn nietig en mag een partij naast zich neerleggen. In dat geval zal de wettelijke betalingstermijn van 30 dagen van toepassing zijn, en dit vanaf de feitelijke ontvangstdatum van de factuur.
Hebt u vragen of wenst u verdere uitleg, Decostere Accountancy help u graag verder.